وقتی Picky مشکل ساز می شود: آنچه در مورد ARFID باید بدانید | مجله غذا و تغذیه

بزرگسالان و مراقبان می‌دانند که غذا خوردن در دوران کودکی چقدر رایج است. اما اگر فراتر از یک فاز باشد چه؟ تقریباً از هر چهار کودک یک کودک دارای اختلال تغذیه است و این درصد در میان کودکان دارای ناتوانی های ذهنی و رشدی به چهار از هر پنج کودک می رسد.

اختلالات تغذیه و خوردن مانند اختلال مصرف غذای اجتنابی/محدود کننده یا ARFID می تواند دلایل مختلفی با عواقب جدی داشته باشد. متخصصان تغذیه متخصص تغذیه – به ویژه آنهایی که با بیماران اطفال یا مشتریان مبتلا به اختلالات خوردن کار می کنند – باید از علائم و نشانه های ARFID، ملاحظات درمان و متخصصان مراقبت های بهداشتی برای همکاری و مراجعه برای مراقبت جامع آگاه باشند.

ARFID چیست؟
ARFID زمانی رخ می دهد که تغییری در غذا خوردن یا تغذیه ایجاد می شود که باعث می شود فرد نتواند نیازهای کالری و تغذیه خود را برآورده کند. یک کودک مبتلا به ARFID ممکن است کالری یا مواد مغذی کافی برای رشد طبیعی نخورد یا ننوشد و بزرگسالان ممکن است به اندازه کافی برای حفظ عملکرد طبیعی بدن نخورند یا ننوشند. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، یا DSM-5این تغییر در غذا خوردن باید با یک یا چند مورد زیر همراه باشد: “کاهش وزن قابل توجه (یا عدم دستیابی به افزایش وزن مورد انتظار یا رشد متزلزل در کودکان)، کمبود مواد مغذی قابل توجه، وابستگی به تغذیه روده ای یا مکمل های غذایی خوراکی یا تداخل مشخص با عملکرد روانی اجتماعی.»

را DSM-5 همچنین بیان می کند که ARFID نمی تواند همزمان با بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی رخ دهد و همچنین نمی توان آن را با یک بیماری زمینه ای یا اختلال روانی توضیح داد. علاوه بر این، اگر این وضعیت بهتر به ناامنی غذایی یا اعمال مذهبی نسبت داده شود، نمی توان آن را تشخیص داد.

مانند بی اشتهایی عصبی، ARFID منجر به اجتناب از غذا می شود. بر خلاف بی اشتهایی عصبی، افراد مبتلا به ARFID به شکل و اندازه بدن اهمیتی نمی دهند. در عوض، این اختلال به سه صورت ظاهر می شود: عدم علاقه به غذا یا کم اشتهایی (فرعی محدود کننده). قطع کردن برخی غذاها به دلیل حساسیت های حسی (فرعی انزجار)؛ یا مصرف محدود ناشی از یک رویداد آسیب زا یا ترس از یک رویداد آسیب زا، مانند خفگی یا استفراغ (فرعی اجتنابی).

ایجاد یک تشخیص
قبل از اضافه شدن ARFID به DSM-5 در سال 2013، کودکان مبتلا به ARFID اغلب توسط پزشکان به عنوان مبتلا به “اختلال انتخابی خوردن” یا “اختلال تغذیه در دوران نوزادی یا اوایل کودکی” تشخیص داده شدند. فقط کودکان زیر 6 سال می توانند با FDIEC تشخیص داده شوند، در حالی که هیچ محدودیت سنی برای تشخیص ARFID وجود ندارد. این تغییر تصدیق می کند که اگرچه ARFID ممکن است در میان کودکان و نوجوانان شایع تر باشد، در صورت عدم درمان می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

ARFID یک تشخیص نسبتا جدید است که به بخش اختلالات خوردن اضافه شده است DSM-5آنا لوتز، MPH، RD، LDN، CEDRD-S، یکی از خالقان Sunny Side Up Nutrition و یکی از مالکان تغذیه درمانی Lutz، Alexander and Associates در رالی، NC، می گوید: «به دلیل این اضافه شدن، افراد بیشتر و بیشتر می شوند. که معیارهای ARFID را برآورده می کنند، اکنون در سطوح بالاتر مراقبت درمان می شوند.”

افراد مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم، اختلال کم توجهی بیش فعالی و ناتوانی های ذهنی، و همچنین کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی و کسانی که از غذا خوردن عادی بیشتر نمی شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به ARFID هستند. افراد در هر سن و جنس در معرض خطر ابتلا به ARFID هستند، اگرچه در کودکان و جوانان شایع تر است و تصور می شود که در مردان شایع تر است.

به طور معمول، کودکانی که پرخاشگر هستند، همچنان غذاهایی از همه گروه های غذایی می خورند و تندخویی آنها در رشد و تکامل آنها اختلال ایجاد نمی کند. با این حال، کودکان مبتلا به ARFID ممکن است از خوردن کل گروه های غذایی خودداری کنند و تند خوردن شدید آنها می تواند رشد را کاهش دهد و مانع افزایش وزن شود. معمولا ARFID با اضطراب و نگرانی در مورد غذا خوردن همراه است. این اختلال می تواند پویایی خانواده را مختل کند و غذا خوردن در اطراف دیگران را ناراحت کننده و اضطراب آور کند.

علائم فیزیکی ARFID شامل گرفتگی معده یا سایر دردهای گوارشی، سرگیجه یا غش، خستگی و اختلالات خواب، مشکل در تمرکز، آمنوره و تمایل به سرماخوردگی آسان است.

نحوه درمان ARFID
مانند سایر اختلالات خوردن، هنگام درمان بیماران یا مشتریانی که مبتلا به ARFID هستند، همکاری با متخصصان مراقبت های بهداشتی در یک رویکرد تیمی ترجیح داده می شود. RDN ها، روان درمانگران، آسیب شناسان زبان گفتار، کاردرمانگران و پزشکان ممکن است درگیر باشند.

لوتز می گوید که از آنجایی که ARFID یک تشخیص جدیدتر است، تحقیقات بیشتری برای تعیین بهترین درمان مورد نیاز است. بنابراین، هیچ راهی قطعی وجود ندارد که یک پزشک باید بیمار یا مشتری را با ARFID درمان کند. در حالی که بسیاری از درمان‌های کنونی از درمان‌های سنتی اختلال خوردن مانند مراقبت‌های مسکونی و درمان مبتنی بر خانواده تقلید می‌کنند، بسیاری از پزشکان، از جمله لوتز، تغذیه‌درمانی پاسخگو یا RFT را مفید تشخیص داده‌اند و امیدوارند تحقیقات بیشتری به این موضوع اختصاص داده شود.

به جای تلاش برای تغییر رفتار کودک مبتلا به ARFID (به عنوان مثال، تلاش برای وادار کردن آنها به خوردن غذای بیشتر)، RFT بیشتر بر رابطه بین مراقب یا والدین و کودک تأکید می کند. لوتز می‌گوید: «تغذیه‌درمانی پاسخگو، درمانی است که رابطه تغذیه‌ای بین مراقب و فرد را در نظر می‌گیرد – ارتباط بین آنها و همکاری بین آنها».

به گفته لوتز، این رویکرد مراقب و کودک را توانمند می کند و مراقبان را تشویق می کند که به آنچه فرزندشان درباره آنچه می خورند یا نمی خورند گوش دهند. اولین قدم خوب این است که والدین و مراقبین متوجه احساس خود در هنگام شیر دادن شوند. از آنجایی که بسیاری از مسائل مربوط به تغذیه ناشی از اضطراب است، اگر مراقبی نیز احساس نگرانی و اضطراب داشته باشد، این می تواند ارتباطی با کودک باشد.

خود تأملی از سوی مراقب یا والدین می‌تواند به تسهیل یک محیط غذایی آرام‌تر کمک کند، که به گفته لوتز، RDN‌ها باید قبل از پرداختن به سؤالات تدارکاتی بیشتر، مانند غذاهایی که والدین به فرزندانشان سرو می‌کنند، تشویق کنند.

علاوه بر این، RDN ها باید تعیین کنند که کدام زیرگروه ARFID وجود دارد، زیرا هر زیرگروه ممکن است به رویکرد متفاوتی نیاز داشته باشد. به عنوان مثال، لوتز می گوید که درمان کودک مبتلا به ARFID اجتنابی که به دلیل یک رویداد آسیب زا مانند خفگی از خوردن می ترسد، ممکن است نیاز به آموزش بیشتر والدین داشته باشد. والدین ممکن است از فشار دادن فرزندشان که دچار حادثه خفگی شده است، ترس داشته باشند، یا برعکس – والدینی که بیش از حد مجبور هستند ممکن است باعث اضطراب شوند. معمولاً به مربیگری زیادی نیاز دارد تا والدین مسئولیت را بر عهده بگیرند و به فرزندشان اطمینان دهند که حالشان خوب خواهد شد.»

در حالی که یک رویکرد استاندارد برای درمان ARFID ممکن است دور از دسترس باشد، RDN ها می توانند با آگاهی از علائم هشداردهنده، یادگیری بیشتر در مورد تغذیه درمانی پاسخگو، تشویق مراقبان و والدین و یادگیری همراه با همکارهای خود به پیشرفت این زمینه کمک کنند.

با تماشای جلسه FNCE® 2020 Picky, Selective, ARFID درباره درمان‌ها و روش‌های مختلف برای هر زیرگروه ARFID، علائم هشداردهنده‌ای که ممکن است نشان‌دهنده ارجاع به آسیب‌شناس زبان گفتار باشد و کدام درمان‌ها ممکن است مضرتر از مفید باشند، بیشتر بیاموزید؟ ارزیابی و درمان مشکلات تغذیه کودکان.

منابع

اختلال مصرف غذای محدودکننده اجتنابی (ARFID). وب سایت انجمن ملی اختلالات خوردن بازدید شده در 21 مه 2021.
Balla Kohn J. ARFID چیست؟ رژیم غذایی J Acad Nutr. 2016؛ 116 (11): 1872.
مصاحبه با آنا لوتز، MPH، RD، LDN، CEDRD-S.
Lesser J. بیشتر از غذا خوردن سختگیرانه – 7 نکته که باید در مورد ARFID بدانید. وب سایت انجمن ملی اختلالات خوردن مشاهده شده در 15 ژوئن 2021.
مانیکام آر، پرمن ج.ا. اختلالات تغذیه کودکان جی کلین گاستروانترول. 2000؛ 30 (1): 34-46.
انتخابی، انتخابی، ARFID؟ ارزیابی و درمان مشکلات تغذیه کودکان. کنفرانس و نمایشگاه غذا و تغذیه^™ جلسه ضبط شده 2020 منتشر شده در 21 اکتبر 2020. مشاهده شده در 21 مه 2021.
تغذیه پاسخگو: ارزش ها و تمرین وب سایت تغذیه درمانی پاسخگو. منتشر شده در 16 اوت 2020. مشاهده شده در 24 مه 2021.
توماس جی، لاوسون ای، میکالی ان، و همکاران. اختلال مصرف غذای اجتنابی/محدود: یک مدل سه بعدی از نوروبیولوژی با پیامدهایی برای علت شناسی و درمان. نماینده روانپزشکی Curr 2017؛ 19 (8): 54.
ARFID چیست؟ مروری بر اختلال خوردن که اغلب فراموش می شود. وب سایت مرکز درمان سواحل مرکزی. منتشر شده در اکتبر 2020. مشاهده شده در 24 مه 2021.